Założycielka
Franciszka Siedliska urodziła się w Roszkowej Woli koło Rawy Mazowieckiej 12 listopada 1842 roku w ziemiańskiej rodzinie Adolfa Siedliskiego i Cecylii z Morawskich.
Otrzymała wszechstronne wykształcenie domowe. Ze względu na słaby stan zdrowia w 1860 roku wraz z rodzicami i bratem, Franciszka wyjechała z kraju i odbywała kuracje w uzdrowiskach zagranicznych (Austria, Niemcy, Francja i Szwajcaria). Wybuch Powstania Styczniowego uniemożliwił jej wcześniejszy powrót do Ojczyzny. Od wczesnych lat pragnęła poświęcić swe życie Bogu.
U schyłku pobytu zagranicą w 1864 roku w Cannes, złożyła prywatny ślub czystości. Po powrocie do kraju Franciszka przebywała w rodzinnym majątku w Żdżarach koło Rawy Mazowieckiej oraz w Warszawie. W tym okresie złożyła śluby jako tercjarka franciszkańska. W 1873 roku spowiednik o. Leander Lendzian potwierdził jej wieloletnie pragnienie życia zakonnego i ukazał szczególny wymiar woli Bożej jako założycielki nowej rodziny zakonnej.
W październiku 1873 roku Franciszka Siedliska udała się do Rzymu, gdzie otrzymała błogosławieństwo Ojca Świętego Piusa IX na złożoną przez siebie prośbę o zgodę papieża na założenie nowego zgromadzenia zakonnego.
Matka Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza zmarła w Rzymie 21 listopada1902 roku. W chwili Jej śmierci Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu liczyło około 300 sióstr w 26 domach w Europie i na kontynencie amerykańskim. Nazaretanki pracowały wśród ubogich i opuszczonych prowadząc szkoły, przedszkola, sierocińce, internaty i szpitale.
Ideałem duchowym i charyzmatem Franciszki Siedliskiej, który pozostawiła siostrom, była praca nad własnym uświęceniem i zadośćuczynienie za zniewagi wyrządzane Bogu i Kościołowi, realizowane w miłości Boga i bliźniego wszędzie tam, gdzie trzeba Boga ludziom przybliżać.
