Historia Prowincji

Do I wojny światowej Zgromadzenie rozwijało się tajnie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pojawiła się szansa na zakładanie nowych placówek na innych terenach ziem polskich oraz jawnego funkcjonowania już istniejących. Powstały nowe domy, między innymi w Kaliszu, Warszawie i Lublinie. To skłoniło ówczesną przełożoną generalną, matkę Laurettę Lubowidzką, do utworzenia w 1925 roku Prowincji Najświętszego Imienia Jezus z siedzibą w Warszawie. Sześć lat później podzielono polskie wspólnoty nazaretańskie na dwie prowincje i wydzielono drugą prowincję – Najświętszego Imienia Maryi – z domem prowincjalnym w Krakowie.

Czas II wojny światowej przyniósł tragiczne wydarzenia – przełomowe dla Prowincji Warszawskiej i naszego kraju – męczeńską śmierć 11 nazaretanek z Nowogródka, prześladowanie, deportację 28 sióstr z Wilna do obozów sowieckich w głębi Rosji oraz uwięzienie 27 sióstr z Kalisza w obozie niemieckim w Bojanowie.

Powojenne lata spowodowały zmianę granic Polski, a tym samym utratę placówek nazaretańskich na kresach wschodnich. W czasach komunizmu Prowincja utraciła dzieła apostolskie i domy, siostry były prześladowane, niektóre skazane na komunistyczne więzienia. Prace apostolskie sióstr w Prowincji koncentrowały się wokół działalności charytatywnej, katechezy przy parafiach oraz jedynej ocalałej szkoły – warszawskiego liceum.
Po zmianie sytuacji politycznej Polski, Zgromadzenie powróciło do działalności edukacyjnej i wychowawczej oraz podjęło nowe wyzwania. Prowincja otworzyła nowe placówki w Polsce i poza jej granicami. Ujawniły się wspólnoty w Grodnie i Nowogródku. Tajny nowicjat na Białorusi mógł już funkcjonować oficjalnie.

Systematyczny rozwój Zgromadzenia na terenie Białorusi pozwalał na stopniowe przygotowanie do oddzielenia nowej jednostki administracyjnej z dotychczasowej Prowincji Warszawskiej. We wrześniu 2008 roku, w 100. rocznicę przybycia Nazaretanek do Grodna, powstała  nowa Prowincja bł. Męczennic z Nowogródka.