Początki Zgromadzenia
Pierwsza wspólnota Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu powstała w Rzymie w 1875 roku. Jej wzorem stało się życie ukryte Jezusa, Maryi i Św. Józefa w Nazarecie. Założycielka – Franciszka Siedliska przyjęła imię – Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza i głównym celem tej wspólnoty uczyniła oddanie się Kościołowi i Ojcu Świętemu, wynagrodzenie Bogu oraz życie miłości i ofiary realizowane poprzez prowadzenie różnorodnych dzieł apostolskich.
W 1881 roku Założycielka przybyła z pierwszą grupą sióstr na ziemie polskie i założyła dom zakonny w Krakowie, gdzie siostry rozpoczęły nauczanie katechizmu i przygotowanie dzieci do przyjęcia sakramentów, opiekę nad dziewczętami, prowadzenie rekolekcji i udzielanie pomocy osobom pragnącym otrzymać chrzest lub złożyć wyznanie wiary w Kościele katolickim. Kolejne domy zgromadzenia na ziemiach polskich Franciszka Siedliska tworzyła w latach 90. XIX wieku. Były to placówki w Krakowie, Lwowie, Wadowicach i ostatnia za jej życia – w Częstochowie. Siostry prowadziły bursy i internaty, szkoły oraz pracowały w szpitalu.
W 1891 roku Franciszka Siedliska odpowiedziała na prośbę polskich emigrantów we Francji i założyła dom w Paryżu, w którym siostry podjęły się opieki i wychowania dziewcząt, a następnie otworzyły szkołę.
Zakładając placówkę w Londynie w 1895 roku Założycielka dała początek Polskiej Misji Katolickiej w Anglii. W Londynie siostry docierały z pomocą i opieką do najbardziej opuszczonych i chorych polskich i litewskich emigrantów. Po kilku latach nazaretanki tak w Paryżu, jak i w Londynie objęły opieką i wychowaniem także dzieci innych narodowości.
W 1885 roku Franciszka Siedliska odpowiedziała na prośbę kapłanów pracujących wśród rodaków, którzy wyemigrowali do w Ameryki i w Chicago utworzyła pierwsze domy na kontynencie amerykańskim.
Siostry zajęły się prowadzeniem szkół parafialnych i opieką nad chorymi i opuszczonymi polskimi emigrantami. W kilka lat później nazaretanki założyły pierwszy, własny szpital przeznaczony początkowo dla chorych polskich emigrantów w Chicago. Zaczęły tworzyć szkoły i sierocińce. Placówki te zakładały w odpowiedzi na prośby miejscowych biskupów, którzy prosili o osiedlenie się sióstr początkowo na terenach zamieszkałych przez polskich emigrantów. W miarę rozwoju dzieł Franciszka Siedliska kierowała siostry z pomocą do przedstawicieli innych narodowości tworzących Kościół katolicki na kontynencie amerykańskim.
W chwili śmierci Franciszki Siedliskiej, Zgromadzenie liczyło około 300 sióstr.
